Deelnemers Ezinge Verbindt: “In dit project komt alles samen”

Op één van de mooiste plekjes van Groningen, aan de voet van de wierde in Ezinge, spreken we Joke en Koos Buist. Joke woont sinds 1984 op dit mooie plekje. In dat jaar werd haar zoon Koos hier ook geboren. Nu is dit de plek waarop één van de eerste projecten van de Landschapswerkplaats wordt gerealiseerd, namelijk ‘Ezinge Verbindt’. Een combinatie van initiatieven om de biodiversiteit, educatie en beleefbaarheid van de natuur in en rondom Ezinge te vergroten. Landschapsbeheer Groningen is de projectleider en uitvoerder van dit project.

Van idee tot pilot

Joke vertelt: “Toen we hier kwamen wonen hadden we een stukje land, van ongeveer een hectare. Mijn man hield daar schapen. Na zijn overlijden hebben we het stukje verhuurd aan de buurman. Ongeveer 1,5 jaar geleden stopte de buurman met boeren waardoor we ons stukje land weer terug- kregen. Ook kregen we een kans om er een extra stuk bij te kopen. Toen ging ik nadenken, wat wil ik met dit stukje land? In die tijd overleed mijn moeder, en kwam er wat geld beschikbaar. Mijn moeder was een enorme natuurliefhebber, daarom wilden we met haar erfenis iets doen voor de natuur.”

Koos was ondertussen betrokken bij het begintraject van Toukomst met zijn idee voor een insectentempel en kwam zo in contact met allerlei initiatiefnemers op het gebied van biodiversiteit. Koos: “Via de projectgroep Verbonden Biodiversiteit hoorde ik dat je pilots in kon dienen, en ik dacht, kunnen we het landje van mijn moeder indienen als pilot?” Zo ontstond langzaam het idee voor project Grasland; Eén weide, één hectare, één klein stukje van Europa’s oudste cultuurlandschap teruggeven aan de natuur. Joke: “In dit project komt voor ons alles samen!”

Samen zoeken naar een evenwicht

Voor moeder en zoon voelde het logisch om samen in het project te stappen. Koos: “We bleken wel allebei een heel ander idee te hebben bij het land teruggeven aan de natuur. Mijn droom is om alles met rust te laten, het te laten verwilderen. Voor mijn moeder was dit anders, zij zit er middenin.” “Ik wil geen gedoe met de buren”, vult Joke aan. Ik wil het heel graag natuurlijker maken, maar het moet ook passen in het huidige cultuurlandschap. Samen zoeken we naar een evenwicht.”

Koos: “In het midden van het landje komt nu een proefveld, afgezet met een wilgenwand. Binnen deze cirkel gaan we 7 jaar niks doen. Je mag er ook niet inkomen, het is helemaal afgesloten. Hier kan de natuur dus helemaal haar gang gaan. De wanden gaan we vlechten met wilgentakken. We hebben al een groep vrijwilligers uit het dorp die ons hierbij gaat helpen. Zo betrekken we hen ook bij ons landje.” Naast het proefveld willen moeder en zoon ook natuurvriendelijke oevers creëren, inheemse bloemen en kruiden zaaien, houtwallen aanleggen waar vogels voedsel en beschutting kunnen vinden, een insectentempel maken en proefvelden aanleggen voor onderzoek en educatie. Maar minstens zo belangrijk is de verbinding die ze willen creëren tussen het land, de natuur en de mensen.

Koos: “De grote kracht van dit project zit in de samenwerking. Kruisbestuivingen tussen de verschillende partijen, zoals een basisschool, Museum Wierdenland, dorpsbewoners, gemeente, kunstenaars en de RUG, bieden kansen voor verrassende ontwikkelingen.”

Schets van project Grasland, gemaakt door Koos Buist

Onderdeel van de Landschapswerkplaats

Voor Koos en Joke is het fijn dat ze onderdeel zijn van de Landschapswerkplaats, en zo ondersteuning krijgen van Landschapsbeheer Groningen. Joke: “We hebben al een bezoek gehad van een landschapsarchitect en een ecoloog. Via hen hebben we veel kennis opgedaan en adviezen gekregen. Dat is wel echt een meerwaarde. Verder leren we vooral ook door te doen, te proberen en te leren.”

Toekomstbeeld

Koos: “Ik hoop dat dit over tien jaar een plek is waar het leeft. Een verwilderd stuk land, waar initiatieven en samenwerkingen van de grond komen.

En dat het een plek is geworden waar niet-menselijke gasten zich welkom voelen. Er valt nog veel te behalen. Samen met dorpsbewoners en andere geïnteresseerden hebben we een 0-meting gedaan van de bodem. Het bodemleven was echt minimaal. Ik hoop dat als ik over tien jaar het gras opzij trek, dat er van alles wegschiet aan beestjes. Dat het leeft!”

Bron: Magazine Lanschapsbeheer Groningen


Lees meer…